江jiāng梅méi引yǐn题tí阙quē--白bái朴pǔ
一yī溪xī流liú水shuǐ隔gé天tiān台tái。。小xiǎo桃táo栽zāi。。为wèi谁shuí开kāi。。应yīng念niàn刘liú郎láng，，早zǎo晚wǎn得dé重zhòng来lái。。翠cuì袖xiù天tiān寒hán憔qiáo悴cuì损sǔn，，倚yǐ修xiū竹zhú，，□□残cán红hóng，，堕duò绿lǜ苔tái。。怨yuàn极jí恨hèn极jí愁chóu更gèng衰shuāi，，甚shén连lián环huán，，无wú计jì解jiě。。百bǎi劳láo分fēn背bèi燕yàn飞fēi去qù，，云yún树shù苍cāng崖yá。。□□□□千qiān里lǐ，，何hé处chù托tuō幽yōu怀huái。。温wēn峤jiào风fēng流liú还hái自zì许xǔ，，后hòu期qī杳yǎo，，□□尘chén生shēng，，玉yù镜jìng台tái。。
江梅引 题阙。元代。白朴。一溪流水隔天台。小桃栽。为谁开。应念刘郎，早晚得重来。翠袖天寒憔悴损，倚修竹，□残红，堕绿苔。怨极恨极愁更衰，甚连环，无计解。百劳分背燕飞去，云树苍崖。□□千里，何处托幽怀。温峤风流还自许，后期杳，□尘生，玉镜台。
